BRUKSELKA

Roślina ta najlepiej udaje się w klimacie umiarkowanym, w okolicach

nadmorskich, gdzie chłodne lato i ciepła długa jesień zapewniają

konieczną normę wilgoci. Odporna jest na przymrozki, niektóre

zaś jej odmiany mogą pozostawać w czasie łagodniej zimy

w gruncie nawet do lutego·.

 

Brukselka charakteryzuje się wysokim pędem (60-90 cm), z którego

na całej długości z kątów liści wyrastają spiralnie ułożone, małe,

silnie zwinięte główki o kształcie owalnym lub kulistym. Liście wieńczące

wierzchołek rośliny tworzą większą, bardziej rozluźnioną głowę.

Brukselka jest rośliną dwuletnią i w drugim roku zarówno

z główek bocznych jak i z pąka wierzchołkowego wyrastają pędy

nasienne.

 

Uprawa. Pod uprawę brukselki nadaje się gleba próchniczna, zasobna

w składniki mineralne, oraz piaszczysto-gliniasta i niskotorfiasta.

Nasiona wysiewa się od połowy kwietnia do połowy maja,

w ilości 5 g na ar. Po upływie 4-5 tygodni wysadza się rozsadę do

gruntu. Brukselkę oczyszcza się z chwastów tylko w pierwszym okresie

wegetacji. Po zwarciu roślin, chwasty przestają im zagrażać.

Najbardziej u nas znaną i najdawniej uprawianą odmianą jest

Fest und Viel, która dobrze znosi przygruntowe przymrozki.

Główki brukselki obrywa się wówczas, gdy całkiem stwardnieją .

Wprawdzie te, które są osadzone na dolnej części rośliny, dojrzewają

wcześniej, jednak zasadniczy zbiór przypada na październik

lub listopad.

 

Wartość odżywcza. Brukselka powinna często wchodzić w skład

naszego pożywienia ze względu na wysoką wartość witaminową

i stosunkowo dużą wartość kaloryczną. Jadalne główki zawierają

znaczne ilości białka, cukrów, składników mineralnych (fosfor, żelazo,

wapń) oraz karotenu i witaminy C.

Ze względu na możliwość zbiorów brukselki do późnej jesieni, wszystkim

działkowiczom i właścicielom ogródków przydomowych szczególnie

zaleca się uprawę tego warzywa